Zegelstempel

Tegenwoordig gebruiken we lakzegels voornamelijk voor decoratieve doeleinden. Cadeautjes en flessen wijn worden ermee opgesierd en trouwkaarten krijgen extra cachet door een chique zegel. In vroeger tijden echter was het zegel een garantie: aan het intacte zegel kon de ontvanger zien dat de brief nog niet gelezen was. En omdat het zegel een persoonlijke afbeelding of boodschap weergaf, was het een waarborg dat de brief ook echt afkomstig was van de vermelde afzender.

Zegels worden gemaakt met behulp van een zegelstempel waarin in spiegelbeeld een afbeelding gegraveerd is. Deze afbeelding wordt in gesmolten was of lak gedrukt. 

Zegellak

In de middeleeuwen werden zegels meestal van bijenwas gemaakt. Het resultaat was echter zo kwetsbaar dat de waszegels voor extra bescherming in houten of metalen capsules moesten worden geplaatst. In de 16^e eeuw brachten de Portugezen uit het Verre Oosten zegellak op harsbasis mee. Deze was steviger en duurzamer. 

Zegellak bestaat uit terpentijn, schellak en kleurpigmenten. Ter voorkoming van te snel uitharden worden vaak krijt en zinkwit toegevoegd. Wij raden aan te kiezen voor een flexibele zegellak, zodat het zegel in het postproces minder snel kapot gaat.

Traditioneel waren er sinds de middeleeuwen diverse kleuren was in gebruik, afhankelijk van wie de zegelaar was.

• Rode was: aanvankelijk voorbehouden aan de keizer van het Heilige Roomse Rijk, later ook voor diens hoogste leenmannen (zoals rijksvorsten, prinsen en hertogen).
• Groene was: voor de grootzegels van de Engelse en Franse koning en in het Heilige Roomse Rijk voor bisdommen, kloosters, burgers en edelen die niet het recht hadden om met rood te zegelen.
• Blauwe was: in Engeland gebruikt voor oorkondes betreffende de koninklijke familie.
• Witte was: voor de rijkssteden in het Heilige Roomse Rijk en de Franse Orde der Heilige Geest.
• Zwarte was voor de patriarch van Jeruzalem en de grootmeesters van geestelijke ridderorden. Later werden zwarte lakzegels wel gebruikt voor rouwbrieven.